Schä des ehr froogt.
Alla, Edeshhääm:
Die "Blum" in Edesch is net groß, fer sticker Zwanzich langt se bloß, mer sitzt dann eng, doch des is richtig, weil´s fer die Stimmung ziemlich wichtig. Tisch un Stihl aus erschder Wahl, derb un kräftig, ruschtikal, die Wänd' vertäfelt, fascht bis nuff, un' uff äm' Brett Figure druff.
De Wirt stellt, wie als mittwochs iblich, an Steak dir vor, das is erheblich. Un dann kommt aach die Äppel-Clique, echte Pälzer, groß im Schlicke.
Ohne beide niemols ging's: de Nochber rechts, de Nochber links, un änner fehlte ach noch nie: des is de Nochber vis á vis,
Mittlerweile sin se kumme, de Wirt begrießt un' Platz genumme, jetzt noch schnell die Kerze aa, die erscht Flasch uff, Hans fangt aa. Er fiehlt sich in sei´m Element, wie en dohinne jeder kennt, jetzt tut er net bloß rum parliere, er kann sei Äppel zelebriere.
Zuerst geht’s um de MiniMac, dazu is schnell e Fläschel weg. Zum iBook kommt en Tafelwei, de nächschte muß en Müller sei, dann kummt äner, der, weil trocke, die Schuh zieht aus mitsamt de Socke. Un so muß´s ach weitergeh, jetzt kummt das Steak un man kann sehn, die Qualidäd vum Monitor kommt Hans schon leicht verwasche vor.
Zum Nachdisch will der Wirt bescheren, e Auslese vun de Trockebeere. Die verkaaft de Wirt nit mehr, heit ausmahmsweis kummt än' her, Und so zum Schluss tunkt man die Schnute, als spitzich in den Wein, den gute.
Normal wär jetzt der Treff am End, doch unser Wirt, wie mer den kennt, loßt der sei Gäschte ab sofort, weitertrinke jedi Sort, un wirrer kreiz un wirrer quer, viele fallt schun das Babble schwer. Un so tud no mit lautem Lachen, der Club sich auf den Hämweg machen. Man sieht sich jo am Mittwoch druff, in Edeshäm mit Mäc un Suff.
Fragen?